donderdag 28 maart 2024

OORLOGSBULLETIN 78. DE RIJKSDAGBRAND IN BERLIJN EN DE CONCERTAANSLAG IN MOSKOU

Links de Rijksdagbrand. Die vond plaats op 27 februari 1933. Rechts het Crocus centrum waar de concertaanslag plaatsvond op 22 maart j.l.


De manier waarop Putjinski omgaat met de concert aanslag in Moskou doet denken aan hoe Hitler omging met de Rijksdagbrand. 


De Rijksdagbrand was een brand op 27 februari 1933, waarbij het Duitse Rijksdaggebouw (parlementsgebouw) in Berlijn grotendeels uitbrandde. De Nederlandse communist Marinus van der Lubbe werd als dader opgepakt, vervolgd en geëxecuteerd, maar er is onder historici nog steeds discussie of hij de brand wel daadwerkelijk heeft gesticht, en als dit zo was, of hij alleen handelde of hierbij is geholpen.”


De brand in de Rijksdag werd door Hitler, die net aan de macht was gekomen, aangegrepen om af te rekenen met de oppositie in het parlement. 


“Hitler vaardigde naar aanleiding van de brand noodwetgeving uit die hem uitgebreide bevoegdheden gaf "om de orde te herstellen". Door de Reichstagsbrandverordnung en het Ermächtigungsgesetz werden de bevoegdheden van de Rijksdag drastisch teruggebracht. Dit was de eerste stap naar persoonlijke dictatuur. Door zijn uitgebreide bevoegdheden kon Hitler de communisten de schuld van de brand in de schoenen schuiven en kopstukken gevangen laten zetten of anderszins laten intimideren. De KPD kon hierdoor geen effectieve campagne meer voeren. Veel Duitsers slikten bovendien de theorie dat de brand een communistische actie was voor zoete koek en stemden op de nazi’s.”


Putjisnki probeert de aanslag in de schoenen van Oekraïne te schuiven. Met deze misleiding probeert hij niet alleen Oekraïne als een misdadig nazi-land of zoiets af te schilderen maar tevens ook de zwijgende oppositie uit te schakelen zoals die te zien was bij de begrafenis van oppositieleider Navalny en bij het verzamelen van handtekeningen door de enig anti-oorlog presidentskandidaat Boris Nadezjdin.


Wie zich nu nog tegen de oorlog keert, steunt de Moskouse aanslag, is nu de boodschap van Putjinski. Waar of niet waar, is niet ter zake. Het is een door Putjinski, de FSB, het ministerie van Buitenlandse Zaken, Voorzitter van de Veiligheidsraad Medvedev enz. geschapen politieke waarheid. Die politieke waarheid valt niet te betwisten, tenzij je de gevangenis in wil of erger. 


Stel je voor dat dadelijk de zo gevreesde algehele mobilisatie gaat plaatsvinden om het Russische leger te verversen en verder uit te bouwen. Wie durft zich nog verzetten? De kans is groot dat je dan beschuldigd wordt van steun aan de terroristen van de aanslag in Moskou.


Opnieuw maakt Putjinski van een pertinente leugen een onontkoombare politieke waarheid. De Russen zelf daar zelf een einde aan moeten maken, willen ze niet voor altijd en eeuwig onderworpen zijn aan de grillen van een dictator. 

woensdag 27 maart 2024

DE ONBEZONNEN ENERGIETRANSITIE

Het tegenwoordig Britse Shell staat in het brandpunt van de discussie over de energietransitie. Voor de klimaatalarmist gaat het niet snel genoeg. Anderzijds wordt vastgesteld dat de door de politiek gestelde doelen niet in het vastgestelde tijdsbestek haalbaar en betaalbaar zijn. Het radicaal linkse Milieudefensie dwong met steun van een activistische rechter af dat Shell sneller groen moet worden dan de Nederlandse politiek voorschrijft. Intussen is het bedrijf uit Nederland vertrokken en heeft het zijn zogeheten klimaatdoelen uit overwegingen van betaalbaarheid en haalbaarheid naar beneden bijgesteld, uiteraard tot boosheid onder klimaatalarmisten.


"Om de problemen met netwerkcapaciteit op te lossen moet er een duizelingwekkend aantal kilometer kabels worden gegraven. Wereldwijd gaat het zelfs om 80 miljoen kilometer, berekende het Internationaal Energie Agentschap (IEA). Dat is een verdubbeling van de netten die er nu liggen, of 2000 keer de wereld rond.

Maar in bijna alle Europese landen zitten lange vergunningsprocedures en een tekort aan technisch personeel de snelle uitrol van nieuwe netten in de weg. ‘In Nederland is dankzij de crisis- en herstelwet alles in één procedure gestopt en dan duurt de aanleg van een hoogspanningskabel alsnog gemiddeld tien jaar’, zegt Vorrink van Tennet. ‘Maar in de meeste andere landen is dat nog langer. In Duitsland bijvoorbeeld moet je niet alleen op nationaal niveau vergunningen regelen maar ook per staat.’ " (Bedrijfsleven loopt in heel Europa tegen volle stroomnetten aan)

Wat al jaren geleden werd voorspeld door ingenieurs op de verbannen klimaat-kritische website Climategate.nl wordt nu bewaarheid: de energietransitie loopt vast. Men heeft politiek, maatschappelijk en wetenschappelijk veel te veel hooi op zijn vork genomen. Er doemen problemen op waar men niet goed over heeft nagedacht of waarvan men luchtig dacht dat ze gaandeweg opgelost zouden worden. Kennis en wetenschap zijn immers onbegrensd?


Niet alleen Nederland barstte van groen optimisme maar heel Europa. Het Europees parlement en de Europese Commissie gaven vol overgave leiding aan een nieuw maakbaar Europa. Terwijl men niet in staat was het op het oog toch eenvoudige probleem van massa immigratie en meedogenloze smokkelaars op te lossen, werd de overgang van gas en olie (weg met de afhankelijkheid van Russische en Arabische olie en gas) naar elektrificatie op basis van wind en zon optimistisch vastgelegd in een activiteitenkalender alsof het een niks is. 


Europa plant zijn energietransitie als een multinational zijn productie van grondstof naar eindproductie. Maatschappij en industrie moeten zich daar aan aanpassen zoals het weer zich dient te passen aan de oogstkalender. Een kind kan de was doen.


Op commando moeten niet al te dure elektrische auto’s geproduceerd worden ter vervanging van honderden miljoenen auto’s in Europa. Miljoenen huizen moeten van het gas af. Land en zee moeten worden volgebouwd met zonnepanelen en windmolens die zoveel "gratis" energie leveren dat het miljarden kost. CO2 uitstoot moet voor 2050 tot nul worden teruggebracht met behulp van nog te ontdekken of niet beproefde technieken. 


Alsof dit allemaal nog niet genoeg is, begint Rusland een oorlog. Geen schermutseling om een stukje land hier of daar maar een klassieke agressie oorlog zoals we die sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer gehad hebben. Een oorlog bedoeld om Oekraïne als onafhankelijk land van de kaart te vegen.


Het is meteen ook een oorlog tegen de Europese Unie en de NAVO. Die beide worden door Putjinski gezien als een bedreiging voor het voortbestaan van zijn Rusland, het Rusland met de Slavische ziel, met de Russisch Orthodoxe Kerk als gids tot behoud van de traditionele cultuur, het traditionele gezin en samenleving.


Terwijl EU en NAVO met hun lidstaten de grootste moeite hebben om de omvang en betekenis van deze oorlog voor hun welzijn en de welvaart te omvatten en nieuw beleid te formuleren, gaat men door met het omploegen van het industriële landschap op het gebied van energie.


Met subsidies van de overheid, een sigaar uit eigen doos van de belastingbetaler, wordt elk huis omgetoverd tot een kleine energiecentrale met zonnepanelen. Wat eerst het ei van Colombus leek te zijn -gratis energie voor het huishouden en de nieuwe elektrische auto - blijkt onvoorziene gevolgen te hebben voor het stroomnet. 


Dat raakt zodanig overbelast dat de bouw van nieuwe gasloze woningen moet worden stopgezet en nieuwe aanvragen voor stroomaansluiting op een wachtlijst komen. Er moeten duizenden nieuwe stroomkabels gelegd worden en honderden nieuwe transformator huisjes gebouwd. Ondertussen wordt naarstig gezocht naar methoden om de overproductie aan stroom op te slaan voor tijden met minder zon.


De wonderbatterij voor opslag van zonenergie is nog niet gevonden. De bestaande batterijen voor auto en huishouden blijken grondstoffen nodig te hebben waarvan de winning het milieu in gevaar brengt en leidt tot kinderarbeid. De kosten van zon en wind energie dreigen uit de hand te lopen.


Het groene gas waterstof produceren in de benodigde hoeveelheden om de grote industrie aan de gang te houden, is kostbaarder dan gedacht. Het alternatief van kernenergie is door de milieubeweging decennia tegengehouden.


We zijn nu zo ver dat onze welvaart en ons welzijn niet alleen bedreigd worden door een oorlog die nog jaren kan voortduren en waarvan de uitkomsten onvoorspelbaar zijn, maar ook door een technisch, maatschappelijk en industrieel haperende energietransitie.


Waar ik nog niets over gelezen heb, is de enorme kapitaalvernietiging door de veel te snelle afschrijving van voorzieningen - denk aan de gaspijplijnen, de verwarmingsketels, de auto's, hele industrieën enz. - met daar bovenop de oorlog. Als rijke landen hebben we kapitaal om te investeren (de pensioenfondsen bijvoorbeeld) maar als het fout loopt en die kans bestaat wel degelijk, ook al willen de Groene Mannetjes en Vrouwtjes daar niet over praten, dan zal dat leiden tot welvaartsverlies op grote schaal. Dat wil je je kleinkinderen toch ook niet aandoen? 


Voor degenen die niet bang zijn om een uit de reguliere media verbannen klimaat-sceptische website te raadplegen de onderstaande link over het dreigende tekort aan elektriciteit in de nabije toekomst.


https://www.climategate.nl/2024/03/bijkans-onafwendbare-kantelpunt-in-westerse-beschaving-binnen-dertig-jaar/


dinsdag 26 maart 2024

VOER VOOR POLITICOLOGEN 33. MISPLAATST NATIONALISME VAN WILDERS

In 2018 was Wilders gastspreker in het Russisch parlement, een parlement waarvan de leden niet gekozen zijn door geheime en vrije verkiezingen. Het is een grote fout van Wilders dat hij daar heeft gestaan en schreef dat hij er trots op was. Het is niet in het belang van de Nederlandse burgers dat Wilders als vrije burger en parlementslid zich laat feteren door een door Putjinski gelijkgeschakeld parlement. 

 

Een zekere mate van nationalisme is nodig. Een mens, geen enkel mens, ook niet degenen die zich kosmopolieten wanen, kan de hele wereld omarmen als zijn wereld. Een mens heeft nu eenmaal zijn beperkingen, ondanks internet en wereldomspannende sociale media.


Ieder mens heeft een vertrouwde omgeving nodig en daar is nationalisme een antwoord op. Je spreek dezelfde taal, je deelt dezelfde geschiedenis, je kent de heersende waarden en normen en snapt de rituelen en symbolen.


Je deelt een gezamenlijk politiek systeem in ons geval een democratisch systeem met vrijheid van meningsuiting en vereniging en onafhankelijke rechters. We zijn gelijkwaardigheid voor de wet en vertrouwen op sociale voorzieningen als basis voor bestaanszekerheid.


Nederlandse kosmopolieten ontgaat de noodzaak van een zeker nationalisme. Zij denken dat we met een vingerknip Europeanen kunnen worden en dat Brussel een soort Washington DC is. Je zou het willen want dat vergemakkelijkt de ontwikkeling van een Europese geopolitieke strategie tegenover Rusland en China en tot op zekere hoogte ook tegenover de VS. Maar het is niet zo en het zal voorlopig ook niet zo zijn. 


Er bestaat geen Europese identiteit die vergelijkbaar is met een Noord-Amerikaanse identiteit. Dus moeten we roeien met de riemen die we hebben en dat zijn de soevereine natiestaten met elk een door de eeuwen heen ontwikkelde nationale identiteit.


Opdat de Europese boot strategisch en geopolitiek stabiel en op koers blijft, moeten de natie staten bereid zijn om hun nationalisme her en der opzij te zetten.  


Het Putjinski nationalisme, gesteund door een gelijkgeschakeld parlement, wil ons soort nationalisme en daarmee ons welzijn en welvaart onderwerpen aan Russische belangen. Daarvoor wil Rusland de EU uit elkaar spelen en uiteindelijk kapot maken maar zonder de EU kunnen Nederland en zelfs machtige landen als Duitsland en Frankrijk het wel schudden. 


Europa zal eensgezind de strijd aangaan met Rusland en China als dat nodig is of zal niet meer zijn. En als de EU niet meer is dan zal ook de Nederlandse identiteit bezwijken onder de macht van Rusland. Europa moet, tot op zekere hoogte.

maandag 25 maart 2024

GEBED VOOR GAZA

 

petrus Nelissen, 'La Dolorosa', acrylverf op papier 2015


Gebed voor Gaza,


Heilige Maria, Moeder Gods,


U die lijden en pijn kent,

Heb medelijden met de mensen van Gaza.

Verlos hun van het leed 

van de oorlog 


U die het gezinsleven kent,

heb mededogen met de gezinnen in Gaza.

Verlos hun van het leed

van de oorlog.


Wij bidden u, maak een einde aan de oorlog

met de vrijlating 

 van de joodse gijzelaars.


Wij bidden u, maak een einde aan de oorlog

door vrede te brengen

in de harten van alle mensen.



13 maart 2024


vrijdag 22 maart 2024

34. AMERICA LATINA. MILAAN

Groepsfoto gemaakt tijdens het seminar in Milaan. Er waren drie bestuursleden van  "CLAT Caracas". Tweede van links benedenrij buitenland secretaris Henry Molina van de Dominicaanse Republiek. Ook op de benedenrij  5e van links de Mexicaan José Merced Gonzalez, voor CLAT Verbondssecretaris van het Wereld Verbond van Arbeid te Brussel. Op de 4e plaats achterste rij staat de Panamese Vakbondsbestuurder lid van het CLAT bestuur. Uit Nederland zijn aanwezig secretaris Gerrit Pruim, 2e van rechts beneden. Zesde van rechts staand Kees van Kortenhof coördinator van de CLAT werkgroep in Amsterdam. 


Mijn dagelijkse werk aan de Nieuwe Gracht is minder dichterlijk en meer prozaïsch. Op initiatief van ‘Caracas’, waar we de leiding van CLAT in de hoofdstad van Venezuela mee bedoelen, gaan we naar het buitenland om soortgelijke solidariteitsgroepen als de onze op te zetten. 

Het meest voor de hand liggende land is natuurlijk België of liever gezegd Vlaanderen. Een enkele Vlaming, waaronder de ex-priester Erik, brengt een bezoek aan ons kantoor. Hij organiseert vervolgens een bijeenkomst in Turnhout alwaar Gerrit en ik ons best doen om uit te leggen wat er komt kijken om een CLAT Vlaanderen te organiseren.

Het resultaat is de oprichting van een CLAT Vlaanderen. Op 20 april wordt in Turnhout een landelijke bijeenkomst gehouden waarop de statuten besproken worden, de verspreiding van informatie, de organisatie en het verwerven van bekendheid. 

Gerrit en ik zijn ook op een bijeenkomst in Duitsland. Ook daar wordt besloten een solidariteitsgroep met CLAT op te richten. Vanwege de Duitse grondigheid heeft de onderlinge discussie over het hoe en wat nogal wat voeten in de aarde. Praktisch ingesteld als we zijn, doen we de suggestie te beginnen met de oprichting en daarna stap voor stap bezien hoe het verder kan.

De ambities van Caracas reiken nog verder. Er wordt in de zomer van 1974 een seminar georganiseerd in Milaan dat samenvalt met het wereldkampioenschap voetballen in Duitsland. 

Secretaris Gerrit en onze Amsterdamse coördinator Kees en ik worden uitgenodigd om aan een groep Europeanen met in meerderheid Italianen te vertellen hoe onze vereniging is opgezet en georganiseerd. Het belangrijkste daarbij zijn de motivatie en de kunst om aan geld te komen.

Van CLAT zijn drie bestuurders aanwezig. Uiteraard buitenland secretaris Henry Molina uit de Dominicaanse Republiek. De Mexicaan José Merced Gonzalez, namens CLAT is hij Verbondssecretaris van het Wereld Verbond van de Arbeid in Brussel en de voorzitter van een bij CLAT aangesloten Panamese vakcentrale.

Tussen de bedrijven door volgen we het Nederlands elftal tijdens het  wereldkampioenschap. Ik ben geen oranjefan en ook geen echte voetballiefhebber maar het is onmogelijk om te ontsnappen aan het fascinerende totaalvoetbal dat het elftal onder leiding van Johan Cruijff speelt. 

Het is op 3 juli in het jaar 1973 dat we onder het avondeten in het restaurant van het hotel, naar de wedstrijd Brazilië- Nederland kijken. De wedstrijd voldoet aan onze hoogste verwachtingen. Nederland wint met 2 doelpunten, een van Johan Neeskens en een van Johan Cruijf van het onverslaanbaar geachte Brazilië.

Ik laat me zo meeslepen dat ik bij het eerste doelpunt vol enthousiasme opspring zonder op mijn omgeving te letten. Het gevolg is dat mijn tafeltje valt tegen dat van mijn Italiaanse voorbuurman die daardoor een bord spaghetti met ketchup over zijn jas en broek krijgt.

Geschrokken begin ik me te verontschuldigen. Maar dat vindt hij niet nodig. Hij heeft alle begrip voor mijn enthousiasme en zegt lachend dat hij als groot liefhebber van voetbal heel goed snapt hoe belangrijk het is dat Nederland zijn eerste doelpunt tegen Brazilië scoort. Bij het tweede doelpunt ben ik voorzichtiger met mijn enthousiasme.

Vanwege de aanwezigheid van enkele Fransen moet er vertaald worden van Spaans naar Frans en omgekeerd. Ondanks mijn niet zo goede beheersing van het Frans word ik geacht te vertalen. Een van de Spaans sprekende Italianen vertaalt het voor de aanwezige Italianen in het Italiaans. Omgekeerd vertaalt hij vragen en opmerkingen uit het Italiaans naar het Spaans waarna ik het op zijn beurt vertaal naar het Frans.

Het is een tot en met improviseren maar iedereen wil er het beste van maken. Het taalprobleem is voor geen van de deelnemers een reden om af te haken. Voor mij is het soms zo vermoeiend dat ik van de weeromstuit verward raak in de vertalingen zodat ik Frans spreek waar het Spaans moet zijn of Nederlands waar het Frans moet zijn. Internationaal werk is je behelpen en improviseren.

 

donderdag 21 maart 2024

HAVANA CLUB 1959 (CHE GUEVARA)

 

petrus nelissen, "Havana Club 1959 (Che Guevara), olieverf op paneel, 100x100 cm.


woensdag 20 maart 2024

OORLOGSBULLETIN 77. PAUS FRANCISCUS

Begroeting van de gelovigen na zijn pauselijke inwijding in 2013. foto:L'Osservatore Romano


Wat bezielt paus Franciscus met zijn oproep aan Oekraïne om de witte vlag te hijsen? Als je verslagen bent of het niet goed gaat moet je de moed hebben om te onderhandelen, vindt hij. Hoeveel doden moeten er nog vallen, zo vraagt hij zich af, gevolgd door het vaderlijke advies om een land te zoeken dat bereid is om te bemiddelen.


Ik maak uit de woorden van de paus op dat Oekraïne de oorlog verloren heeft en dat het vanaf nu alleen maar erger wordt. Is die analyse juist? Heeft de paus deskundigen in dienst die hem dat hebben uitgelegd of dankt hij zijn inzichten aan de kranten die hij leest?


Kritischer nog is de vraag of hij de moeite heeft genomen om president Zelensky te spreken en hem te vragen hoe het zit aan het front en hoe de bevolking over de toestand in hun land denkt? Nog kritischer is de vraag of hij op bezoek is geweest in Kiev om met eigen ogen te zien wat er aan de hand is en met eigen oren te horen wat de mensen, moeders, vaders, jongeren en soldaten vinden?


Ik heb alleen maar gelezen over pogingen van het Vaticaan om te bemiddelen. Kardinaal Matteo Zuppi is daarvoor als afgezant van de paus medio vorig jaar naar Kiev gereisd. Daarna volgt stilte totdat de paus met deze vredesoproep komt.


In Oekraïne is fel gereageerd op deze oproep. President Zelensky is duidelijk in wat hij vindt van de pauselijke oproep.


De Kerk is bij de mensen, zei Zelenski zondag in een videoboodschap. "En niet tweeënhalfduizend kilometer verder, ergens, om virtueel te bemiddelen tussen iemand die wil leven en iemand die je wil vernietigen", zei Zelenski.

"Toen het Russische kwaad op 24 februari deze oorlog begon, stonden alle Oekraïners op om zich te verdedigen. Christenen, moslims, joden, allemaal", zei Zelenski. Hij dankte iedere Oekraïense geestelijke die actief is bij het leger. "Ze stonden op de voorste rij, ze beschermden het leven en de mensheid, ze steunden met gebeden, gesprekken en daden. Dat is het wat de Kerk is - bij de mensen.” (De Standaard van 10 maart 2024)


Ik denk dat de paus zijn rol als bimiddelaar nu wel kan vergeten, maar misschien wilde hij ook niet meer bemiddelen na de mislukte poging van vorig jaar.

 

Hij heeft gekozen voor de vaderlijk rol, die welwillend maar vooral vermanend spreekt. We moeten er vanuit gaan dat de paus het goed zal bedoelen maar het werkt averechts.


In plaats vanuit Rome vermanende woorden te spreken verbonden aan eigenzinnige conclusies, ware het beter geweest als hij zelf of zijn gezant naar Kiev was afgedaald om poolshoogte te nemen. Dan kun je met enige gezag spreken. Het zou ook een uiting van solidariteit zijn geweest. Nu heeft hij zich onmogelijk gemaakt. President Putjinski zal hem daarvoor dankbaar zijn.